DE SUNNEBRAND
D’Nàcht lejt sich gemetlich ewer de Flacke.
Doch pletzlich drafft d’Madlen un de Robert e Schracke
Dejfelsflàmme erstrecke sich ewer Gàng un Kiche
D’Wirtschàft isch lähr, nemmes fer halfe lesche.
Vum e so e Fier wärsch ellaan net Herr
Es dehnt sich üs wie s’wetich G’här
Findt im Holz krätich Nàhrung
Es galt numme aans : Rettung ! Rettung !
Noch bàngem Wàrte sinn unsri Bumbié àm Plàtz
Versuwe ze rette de beliebt Sunneschàtz
D’Flàmme erhalle noch un noch s’lànge Dàch
Niemes wott verliere des Steck vun Lembach.
Vierzig Leschmanner mit Lànze un grossem Mut
Bekampfe in vollem Iensàtz d’fierrot Glut
Still, àndachtig, g’schockt daalt d’Bevelkerung
Mit Fàmilie un Frend e Hàmpfel Hoffnung.
Uf de Mairie schlàcht s’Gleckel zeh mol.
D’Flàmme senn üs, s’isch àlles schwarz wie Kohl’
S’verschont Tànnebaamel kànn’s net glaawe
Isch d’Sunn jetzt tot ? Na, sie muss widderschlaawe !
CS 9. Janner 2020
